Wij zijn resoluut gestopt met termen als zelforganisatie, zelfsturing of nog erger taakvolwassen teams. Wel zijn we met elkaar tot het inzicht gekomen dat we de bedoeling de afgelopen jaren een beetje uit het oog zijn verloren. Kijkend naar het verleden, waarin lang niet alles beter was. Klem tussen de protocollen, netjes in een hiërarchie en lui van alle steunstructuren hebben we de sprankelende initiatieven en het vakbekwame eigenaarschap van onze mooie medewerkers afgebroken. Dat bouwen we nu stap voor stap weer op!
De eerste stap is verleiden en nieuwsgierig maken. Waar zie jij de mogelijkheid om het hier voor jezelf, voor je collega`s maar bovenal voor de bewoners een beetje beter te maken? En wat heb je daar voor nodig? Ruimte en een veilige context zijn daarin rand voorwaardelijk. We beginnen klein en zichtbaar. Laat de succesjes voor zichzelf spreken!
Natuurlijk is de roep om kaders luid. Die geven we het liefst zo min mogelijk, want een vooraf bedacht plan is oud-denken en staat haaks op wat we willen. Wel moet helder zijn wat de teams zijn en wie daarin zitten. Alle teams hebben een vast werkoverleg nodig. Dat is de ruggengraad van deze beweging en het begin van continu verbeteren. Alle teams krijgen een teamcoach om te spiegelen en te ondersteunen. Hoe kan het wel en waar hebben jullie zelf invloed op? Deze teamcoach is nooit een onderdeel van het team en nooit de (oude) leidinggevende.
In 2018 breekt dit “virus” uit. Teams krijgen invloed om maatwerk te leveren voor een bewoner. Het liefst om de eigen regie van de bewoner te stimuleren, maar dat moet natuurlijk wel kunnen. We delen en vieren voorbeelden en successen ter inspiratie. Medewerkers worden uitgedaagd om te schitteren in hun vak en daar waar zij goed in zijn; Waardevol zijn en dat doen we samen!
Door Daan van Duin
